De tweede aflevering van Onderweg met een baby draait helemaal om ons eerste weekendje weg met onze Casper. Hij was destijds 2 maanden oud en ik vond het stiekem best een beetje spannend, maar dat was natuurlijk nergens voor nodig, want alles verliep precies zoals thuis. Met ups, downs, poep, krampjes, meer poep, een wandelingetje, een uitje en een bezoekje aan familie. Met andere woorden: andere muren, maar dezelfde routine. Maar oh, wat waren die andere muren fijn! Het is zoals Ap Dijksterhuis schrijft in Wie (niet) reist is gek: een andere omgeving maakt je scherper, geeft je geluksgevoelens. Ik had mega veel energie en zin om erop uit te gaan, ondanks nachtdienst en de krampjes, de krampjes en meer krampjes. Met andere woorden, ik zou tegen iedereen willen zeggen: ook al hangen je wallen op je knieën, is je hersenactiviteit erg primair (lees: gericht op borsten en poep): ga toch op reis. Het liefst naar Drenthe. Dichtbij en toch ver weg. Tenzij je in Drenthe woont natuurlijk ;).
